Zondagavond dan eindelijk de grote, lastige stap gezet.. de afwas!
Ik weet niet hoe dat voor een ander is, maar als ik het direct schoonmaak nadat ik heb gegeten of gedronken is er niks aan de hand en dan blijf de keuken zoals hij in mijn ogen moet zijn; een schone plek waar je je eten bereidt.
Maarrrrrr, en nu komt het, als ik het 1 dag niet doe, komt meteen de gedachte; "Dan kan vandaag er ook wel achteraan!". Ik weet niet waar het vandaan komt. Elke keer gaat het op die manier. Zodra ik het een keer (lees: een dag) niet doe, komt het er de volgende dag ook niet van.
Wat ik vervolgens dan merk is dat ik de keuken ga mijden. Ik eet wel (wees gerust, voordat ik hier straks meerdere voedselpakketten krijg aangeboden voor het geval de afwas weer eens is opgestapeld), maar ik besteed minimale tijd in de keuken. En in mijn geval betekent dat echt maximaal 30seconden per keer en 2 minuten per dag. Een gezonde maal of iets wat er in de buurt van komt? Forget it!
Afgelopen weken had ik eigenlijk constant last van (over)vermoeidheid. Wellicht wil ik ook té veel van mijn lichaam en is werken, gecombineerd met uitzonderlijk slecht eten en daarna nog hard willen trainen ook gewoon waanzin. Maar ik had het idee dat ik 's ochtends even vermoeid wakker werd als dat ik naar bed ging. En dan doe je toch iets niet goed.
Een goede nachtrust zou je vitaliteit moeten geven (ja ja, vitaliteit.. je hoeft geen 65+ te zijn om dit woord te mogen gebruiken haha). Maar ik had dat gevoel zelden tot nooit meer! En na de zoveelste kansloze training dan toch maar zondag na de Wimbledon finale het huis compleet opgeruimd.
Resultaat: binnen 10 minuten kreeg ik een sms'je van de bovenbuurvrouw of de muziek weer zachter kon. Ja, zo gaat het natuurlijk niet werken hè! Beseft zij zich wel met wat voor dilemma ik in mijn gedachten aan het schoonmaken ben gegaan? Laten we eerlijk zijn, de kans is groot dat je over 4/5 dagen het verschil niet meer ziet!
Hoe dan ook, 2 lange en uiterst saaie uren later.. Schoon!
Misschien vraag je je nu af, oke.. boeiend! Maar de volgende ochtend zat ik op de fiets en ineens voelde ik mij kiplekker. Ik werd konings wakker, alles in huis was geordend, keuken spik en span, tosti-ijzer eindelijk schoon (je kan heeeeeel lang doorgaan met een vies tosti-ijzer) en ja, dat deed mij echt goed!
Toen dacht ik, hoeveel mensen zullen dit probleem nog meer hebben. Hoeveel mensen zullen zich elke dag ook zwak voelen en door andere bijkomende omstandigheden zichzelf eerder ziek melden en thuis doelloos op de bank hangen in plaats van je er even overheen zetten en gewoon eens het huis aan kant zetten?
Misschien moet je het eens bij jezelf bekijken. Voelde je je vroeger ook niet kiplekker nadat je moeder je kamer had opgeruimd en op zondag je bed verschoont en netjes opgemaakt. Ging je dan de volgende dag ook zo fit naar school en minder fit wanneer dit niet allemaal het geval was?
Benieuwd naar jullie reacties vind ik het weer mooi geweest!
Artjom
dinsdag 5 juli 2011
zondag 3 juli 2011
Kennismaking met Bloggen en ceremonie Wimbledon 2011!
Zo, daar zit ik dan, eindelijk begonnen met mijn langverwachte blog! De reden dat ik een blog begin is dat ik een soort dagboek wil hebben voor mijn kleine Marat (die ondertussen gigantisch is gegroeid) en omdat ik op miraculeuze wijze vreselijk veel mee maak. Val mij aub niet aan op stijlfouten, ik ben volop lerende;)
Het is vandaag 3 juli 2011 en op het eerste gezicht lijkt dat een dag zoals velen. Maar toch is dat niet zo. Terwijl ik hier mijn eerste letters type, zit ik te kijken naar de ceremonie op het heilige gras van Wimbledon waar Novak Djokovic regerend kampioen Rafael Nadal heeft verslagen in 4 sets. En dat is toch bijzonder. Zeker als je beseft dat hij hiervoor nog nooit een gras toernooi op zijn naam heeft geschreven. Vervolgens is hij het hele jaar op 1 partij na ongeslagen en zal zich daarmee op een bijzondere manier de geschiedenisboeken in slaan!
Wimbledon, het toernooi van de jarenlange tradities en toch doen uitgerekend daar de microfoons het niet wat weer voor een hilarisch stukje tv zorgt tijdens een normaliter formele prijsuitreiking.
Maar weer terug naar Djokovic. Hij mag zich sinds vrijdag, na zijn halve finale winst op Jo-Wilfried Tsonga, de beste tennisser van de wereld noemen. Iets waar elke tennisser van droomd. Natuurlijk niet élke tennisser, maar als je als kleine dreumes van 5 of 6 jaar met een racketje op de baan staat is dat toch je einddoel.
En Djokovic is het gelukt. Zijn missie is geslaagd.
Bij de vrouwen heb je niet echt een "heerser". Er is niet iemand die elk toernooi wint. Bij de vrouwen heb je altijd perioden gehad dat er een aantal heersers waren. Zo had je de Williams Sisters, daarna Henin & Clijsters, gevolgd door de Russissche dames. En op het moment lijken ze allemaal van elkaar te kunnen winnen.
Bij de mannen daarentegen is dat compleet anders. Daar had je jarenlang Roger Federer aan de macht. Onverslaanbaar was hij. Ik kan mij nog een speler herinneren die zei: "Ik kijk eerst of ik niet in de helft van Federer zit en daarna pas tegen wie ik moet, want niemand kan die man stoppen". Dat zijn pas woorden. Ik denk dat Federer een hoop wedstrijden al bijna had gewonnen vòòrdat hij überhaupt maar een bal heeft geraakt. Dat mentale overwicht moet zo sterk zijn geweest toen.
Vervolgens kwam Nadal, die niet te stoppen leek op gravel en later zelfs op snellere ondergronden zoals de US Open en Wimbledon. En nu heb je Novak Djokovic.
Zelfs in Federer zijn beste tijd had hij rond deze tijd van het jaar niet zo goed gepresteerd als dat Djokovic heeft gedaan. Een partij verliezen over 6,5 maand. Bizar! Wat zal Novak Djokovic een zelfvertrouwen hebben. Het zelfvertrouwen wat er voor zorgt dat je zo ontspannen op de baan kunt staan. Als je zelfvertrouwen er is, wordt alles beter. Je mentale gesteldheid, je creativiteit. Want als er geen schijntje twijfel aanwezig is, dan weet je dat op het meest spannende moment je er zult staan. En wat is dat een machtig gevoel. Het gekke van zelfvertrouwen is dat het heel lang duurt voordat je het hebt, maar zomaar kunt kwijtraken. Ineens uit het niets.
Persoonlijk denk ik dat je het verliezen van het vertrouwen kunt voorkomen door dingen steeds op dezelfde manier te doen. Automatisme..Op het moment dat je gaat afwijken van gewoonten, kun je alleen maar van je apropos raken.
Toch is het een gek proces. Ik ben al weken mijn backhand kwijt en weet hoe hij technisch moet zijn en ik weet hoe hij is geweest, maar toch krijg ik die twijfel tijdens de slag er niet uit. Terwijl een enkelhandige backhand juist weer heel ontspannend gaat. Iemand een suggestie?
Ik houd het hierbij, er staat een torenhoge afwas op mij te wachten (eigenlijk al dagen, maar ik heb toch echt een pan en wat borden nodig, haha)
Artjom
Het is vandaag 3 juli 2011 en op het eerste gezicht lijkt dat een dag zoals velen. Maar toch is dat niet zo. Terwijl ik hier mijn eerste letters type, zit ik te kijken naar de ceremonie op het heilige gras van Wimbledon waar Novak Djokovic regerend kampioen Rafael Nadal heeft verslagen in 4 sets. En dat is toch bijzonder. Zeker als je beseft dat hij hiervoor nog nooit een gras toernooi op zijn naam heeft geschreven. Vervolgens is hij het hele jaar op 1 partij na ongeslagen en zal zich daarmee op een bijzondere manier de geschiedenisboeken in slaan!
Wimbledon, het toernooi van de jarenlange tradities en toch doen uitgerekend daar de microfoons het niet wat weer voor een hilarisch stukje tv zorgt tijdens een normaliter formele prijsuitreiking.
Maar weer terug naar Djokovic. Hij mag zich sinds vrijdag, na zijn halve finale winst op Jo-Wilfried Tsonga, de beste tennisser van de wereld noemen. Iets waar elke tennisser van droomd. Natuurlijk niet élke tennisser, maar als je als kleine dreumes van 5 of 6 jaar met een racketje op de baan staat is dat toch je einddoel.
En Djokovic is het gelukt. Zijn missie is geslaagd.
Bij de vrouwen heb je niet echt een "heerser". Er is niet iemand die elk toernooi wint. Bij de vrouwen heb je altijd perioden gehad dat er een aantal heersers waren. Zo had je de Williams Sisters, daarna Henin & Clijsters, gevolgd door de Russissche dames. En op het moment lijken ze allemaal van elkaar te kunnen winnen.
Bij de mannen daarentegen is dat compleet anders. Daar had je jarenlang Roger Federer aan de macht. Onverslaanbaar was hij. Ik kan mij nog een speler herinneren die zei: "Ik kijk eerst of ik niet in de helft van Federer zit en daarna pas tegen wie ik moet, want niemand kan die man stoppen". Dat zijn pas woorden. Ik denk dat Federer een hoop wedstrijden al bijna had gewonnen vòòrdat hij überhaupt maar een bal heeft geraakt. Dat mentale overwicht moet zo sterk zijn geweest toen.
Vervolgens kwam Nadal, die niet te stoppen leek op gravel en later zelfs op snellere ondergronden zoals de US Open en Wimbledon. En nu heb je Novak Djokovic.
Zelfs in Federer zijn beste tijd had hij rond deze tijd van het jaar niet zo goed gepresteerd als dat Djokovic heeft gedaan. Een partij verliezen over 6,5 maand. Bizar! Wat zal Novak Djokovic een zelfvertrouwen hebben. Het zelfvertrouwen wat er voor zorgt dat je zo ontspannen op de baan kunt staan. Als je zelfvertrouwen er is, wordt alles beter. Je mentale gesteldheid, je creativiteit. Want als er geen schijntje twijfel aanwezig is, dan weet je dat op het meest spannende moment je er zult staan. En wat is dat een machtig gevoel. Het gekke van zelfvertrouwen is dat het heel lang duurt voordat je het hebt, maar zomaar kunt kwijtraken. Ineens uit het niets.
Persoonlijk denk ik dat je het verliezen van het vertrouwen kunt voorkomen door dingen steeds op dezelfde manier te doen. Automatisme..Op het moment dat je gaat afwijken van gewoonten, kun je alleen maar van je apropos raken.
Toch is het een gek proces. Ik ben al weken mijn backhand kwijt en weet hoe hij technisch moet zijn en ik weet hoe hij is geweest, maar toch krijg ik die twijfel tijdens de slag er niet uit. Terwijl een enkelhandige backhand juist weer heel ontspannend gaat. Iemand een suggestie?
Ik houd het hierbij, er staat een torenhoge afwas op mij te wachten (eigenlijk al dagen, maar ik heb toch echt een pan en wat borden nodig, haha)
Artjom
Abonneren op:
Posts (Atom)