Marat; een terugblik op de afgelopen 4 jaar!

Marat, 4 jaar en 2 maanden verder..

Zojuist terug van een lange wandeling op het strand waar het toch vooral “walk or be walked” was. Wat een wind en vooral, wat een drukte! 

Anyway, 28 augustus 2010 had ik mijn grote vriend opgehaald en in de tussentijd kan ik toch wel stellen dat ik wel wat heb meegemaakt met hem..

Hierbij een kleine greep uit meneer zijn fratsen:

- meneer weigerde eens terug te wandelen op 3 km afstand van huis. Resultaat; ik heb hem 3 km lang moeten tillen

- het interieur van een auto aangepast aan zijn wensen

- een complete deur zo aan gort gebeten dat hij na afloop zonder de deur te hoeven openen naar binnen en buiten kon gaan

- een duif te pakken gekregen, na lang ermee aan de haal te zijn gegaan uiteindelijk losgelaten om een dag later diezelfde, inmiddels (helaas) gewonde duif, terug te vinden en doodleuk verder te gaan waar meneer de vorige dag zijn relaas moest staken.

- op een camping over een hek gesprongen, de aanwezige geiten hun stal in gejaagd en een geit de sloot in

- een volledige, niet geprepareerde, kip opgegeten

- op een weiland 6 grote paarden dusdanig opgejaagd dat ze met zijn allen eindigden op een kluitje. Dit werd groots gevierd door een meerdere rondjes omheen te rennen tot een van de paarden Marat bijna raakte met een harde achterwaartse

- op het strand een bal afgepakt van een gezin. Resultaat, ze hebben maar liefst 30 minuten moeten wachten voordat Marat eindelijk terugkwam. Van frustratie zijn ze zelfs in het zand gaan zitten

- tijdens een rugbywedstrijd het veld opgerend

- een loops vrouwtje een aantal kilometers achterna gerend waarna ik Marat letterlijk kwijt was en 45 minuten later een woedende eigenaresse voor mij had die met Marat stond te wachten tot ik hem eindelijk gevonden had

- tijdens het oversteken een voorbij fietsende vrouw van haar fiets gelanceerd

- op koopavond zijn behoefte gedaan op een vol Lijnbaan in Rotterdam (één van de drukste winkelstraten van Rotterdam)

- nadat hij een aantal schapen achterna had gezeten kwam er een eend op zijn pad. Die bleek later ziek waardoor hij niet snel genoeg weg kon komen. Resultaat; Marat pakte hem in zijn mond, een passant belde de politie, ondertussen was de eend weer in vrijheid gesteld en vervolgde ik mijn route. Binnen 10 minuten twee politiewagens op zoek naar Marat.. Weggekomen met een grote waarschuwing ivm de flora- en faunawet


En toch houd je van hem ;)

Afgelopen winter was het wel even benauwd. Ik liet hem uit in het Vroesenpark, een groot park direct naar Blijdorp. Het was een doodnormale avond; koud (+/- 6C), donker en Marat in de sloot terwijl je dat absoluut niet wilt. Fun, zoals je wel begrijpt!

Het park heeft echter wel een groot nadeel, het is er niet verlicht. Er staan weliswaar een aantal lantaarnpalen naast het fietspad, maar rondom het water niets.
Terwijl ik mijn routine rondje afwerk valt mij op dat ik al een minuut of 5 Marat niet meer heb gezien of gehoord. Opzich geen ramp, ik hoorde in de verte een stel zwanen een hoop herrie maken en veronderstelde dat Marat in het water lag en achter ze aan zwom. Maar 5 minuten later nog niets en 10 minuten daarna heb ik nog steeds geen teken van leven gezien van Marat. 

Ineens slaat de paniek toe, letterlijk! Het water moet ijskoud zijn en die zwanen blijven maar blêrren. Maar omdat zij midden in de toch aardig grote sloot lagen was op geen enkele manier te zien of mijn zwarte labrador daar ook lag.

Dus ik sprintend naar de ingang van Blijdorp om een zaklantaarn te vragen zodat ik kan zien of hij daar ligt voordat ik het water in spring.

Na 5 minuten te hebben verloren met het wachten op een medewerker van de dierentuin die geen zaklantaarn kon vinden meteen teruggerend en met de wetenschap dat je je hond een klein half uur niet hebt gezien en alleen de zwanen steeds luider en luider worden besef je dat dit weleens heel erg fout kan aflopen. 

Dan moet ik er maar zelf in. Om te voorkomen dat we straks allebei er niet levend uit zouden komen had ik 112 gebeld en gezegd dat ik het water in ga om mijn hond te zoeken, of ze wellicht alvast een ambulance en / of politie konden sturen voor het geval ik het niet zou redden.

Na voor de zoveelste keer keihard te hebben geschreeuwd “Maaaaaaaaaaaaaaaaaaaraaaaaaaaaaaaaaaaaaat” begon ik mij uit te kleden totdat ik ineens hard gefluit hoorde. ‘Je hond, je hond is hier..’

Wow! En jawel, Marat kwam al hijgende op mij afgestormd samen met de man die hem had gevonden, mijn held!

Wat bleek, meneer was de David Lloyd (fitness) ingelopen die pal naast het parkje ligt en heeft daar doodleuk met de sportende mensen gesocialized. Zucht..

Een minuut of 2 later arriveerde ook de politie en na het horen van mijn verhaal waren ze behoorlijk opgelucht. De agent in kwestie vertelde namelijk dat de temperatuur van het water inmiddels zo koud was dat ik binnen 2 á 3 minuten al onderkoeld zou zijn geraakt en dat was als je fit was. Naar Marat zijn vermoedelijke plek zwemmen en terug was nooit binnen die tijd gelukt. Dan ga je toch even nadenken..

Op het moment ligt mijn vriend uitgeteld op de grond te slapen en ga ik maar eens wat eten maken. Ah who am I kidd’in, eten halen natuurlijk:) Ik en koken is bijna net zo uniek als een vallende ster. Je ziet het bijna nooit, maar als je het ziet geniet er dan van!